Atsma: "Koudste jaar sinds 1996 - dat geeft ruimte aan scepsis"

Bij publicatie van De Staat van het Klimaat 2010 is deze officieel overhandigd aan staatssecretaris Joop Atsma (Infrastructuur en Milieu).

Atsma is meer dan geïnteresseerd in het 'jaarverslag van het klimaat'. "Voor mij is dit document van groot belang," zegt hij bij het in ontvangst nemen ervan. "Klimaatverandering is onderwerp van veel debatten in de Tweede Kamer. Met dit boekje kan ik steunen op data van de Nederlandse wetenschap."

  
De discussie met sceptici is herkenbaar voor hem, "ik kom deze ook tegen in de politiek." Hij vindt het belangrijk dat de wetenschap aan deze discussie ruimte geeft, want "het uitwisselen van argumenten van de verschillende partijen leidt tot het trekken van de juiste conclusies." Gewapend met gedegen en toegankelijke wetenschap kan Atsma de sceptici in de Kamer van repliek dienen. Hij noemt geen namen "u kent ongetwijfeld de standpunten van de partijen." Dat het aantal wetenschappelijke instituten als afzender is toegenomen, ziet hij ook in dit licht als een goede ontwikkeling.

Atsma beaamt de stelling dat de temperatuur zich in 2010 erg heeft laten gelden. "Wereldwijd was 2010 het warmste jaar ooit gemeten. Voor Nederland was dit het koudste jaar sinds 1996. Vindt u het gek dat er dan scepsis ontstaat?" Het gaat de Staatssecretaris niet om de vraag of het klimaat verandert, "want dat staat vast. Maar wel hoe we erger kunnen voorkomen. En maatregelen kun je alleen nemen op basis van lange termijn wetenschappelijke informatie, en niet op eenjarige gegevens."

Atsma spreekt zijn tevredenheid uit over reductie resultaten. "Laat ik even inzoomen op de CO2-uitstoot: de reductie van Nederland van 7% in 2009 ten opzichte van 1990 is bemoedigend. We liggen op schema, en het verheugt mij dit te signaleren. Nederland ligt op dit punt ook op koers richting 2020. In Europees verband hebben we afgesproken 20% reductie te realiseren in 2020 (t.o.v. 1990). Dat is haalbaar, maar dan moeten we binnen Europa de neuzen van de 27 lidstaten dezelfde kant op krijgen. En we hebben het bedrijfsleven nodig."

Atsma verhaalt over de onlangs gehouden gesprekken binnen de Europese Commissie over de reductie-ambities tot 2050. Commissielid Connie Hedegaard heeft een routekaart gepresenteerd van de weg naar 2050. Atsma: "Ik heb aan onze kennisinstituten gevraagd door te rekenen wat dit voor Nederland betekent, hoe die route eruit ziet en wat de consequenties zijn. Uiteraard is de Europese routekaart richtinggevend, het kader waarbinnen wij praktisch invulling moeten geven aan die route. Een aantal bedrijven heeft aangegeven hierover mee te willen denken. Op voorwaarde dat er vanuit de overheid steun komt en dat dit gefaciliteerd wordt. Wat overigens niet direct financiering betekent. Maar wel steun en een consistent beleid."

De Staat van het Klimaat licht veel aspecten goed uit en Atsma vindt het zeer terecht dat er royaal aandacht aan water is besteed. "Als er een onderwerp is waar de gevolgen van klimaatverandering goed zichtbaar zijn, dan is het wel bij water. Overal in de wereld zie je de problemen - bij ons de minste. Dat komt omdat wij de zaken goed op orde hebben. Afgelopen week was ik met een delegatie naar Vietnam. In Ho Chi Minh stad wonen nu 8 miljoen mensen, in 2020 naar verwachting 12 miljoen. Dwars door deze stad loopt de Saigon Rivier. Een rivier die veel water van de zijrivieren krijgt te verstouwen en die te maken heeft met indringend zeewater door een stijgende zeespiegel. De Vietnamezen vinden het bijzonder wat we doen en willen graag aanhaken."

Atsma doelt op het advies van de Deltacommissie in 2008, het proces om te komen tot het advies, het vervolg dat zich heeft vertaald in een Deltaprogramma dat nu wordt uitgevoerd in negen deelprogrammas, geleid door een Deltacommissaris. Een nieuw Nederlands exportproduct. Het aanhaken van de Vietnamezen is niet alleen een kwestie van de overheid. "Het is een vraag richting wetenschap, bedrijfsleven en politiek."

"Tot slot," sluit Atsma af, "laten we alert blijven, laten we niet meegaan met de scepsis dat het allemaal wel mee zal vallen. We moeten het probleem pragmatisch aanpakken, naar de lange termijn kijken. Mijn motto is: het hart moet warm zijn om het probleem te kunnen tackelen, we kunnen het doen door het hoofd koel te houden."